Rody ziemi łukowskiej – Dmochowscy – cz V

  Urodził się w 1899 roku w Sarnowie. Był synem Jana i jego drugiej żony Jadwigi z Rakowieckich Dmochowskich.
Gdy dorósł najstarszy syn Jana z pierwszego małżeństwa – Roman – pozostawił mu majątek matki a sam przeniósł się z drugą żoną do Jeleńca.
Jerzy początkowo pobierał nauki w domu, następnie uczęszczał do gimnazjum w Siedlcach, a maturę zdał w Warszawie w gimnazjum im. E.Konopczyńskiego.
W 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego i walczył z bolszewikami, zachorował na tyfus i został oddelegowany do podchorążówki w Grudziądzu. Aż do 1938 roku brał udział w ćwiczeniach wojskowych w swoim pułku ułanów jako podporucznik rezerwy.
W 1939 roku nie został zmobilizowany, jednak mimo to szukał kontaktu z armią, której chciał oddać wdo dyspozycji swój samochód.

GOSPODARSTWO
Po wojnie w 1920 roku rozpoczął studia na SGGW, ptowadząc równocześnie majątek. Był bardzo dobrym gospodarzem i zarządcą. Łączył w sobie pasję i pracowitość z gruntownym wykształceniem. Sam dbał o całe gospodarstwo zatrudniając tulko karbowego. Do czasów wojny doprowadził podupadający majatek do świetności.
Jego największym osiągnięciem była hodowla bydła rasy nizinnej, czarno-białej. Posiadał ponad 100 krów, a wyniki mleczności jakie uzyskiwał stawiały Jeleniec w czołówce gospodarstw w kraju. Założył też stawy rybne z hodowlą karpia.
PRACA SPOŁECZNA
Jerzy Dmochowski brał czynny udział w organizacji życia społecznego – działał w kółkach rolniczych, w lubelskiej Izbie Rolniczej. Przez 10 lat prezesował Okręgowemu Towarzystwu Organizacji i Kółek Rolniczych. Prowadził szkolenia i pogadanki dla rolników. Wraz z Jerzym Zawadzkim z majątku Ryżki założył spółdzielnię rolniczo-handlową „Gospodarz”. Był prezesem Związku Hodowców Bydła w województwie lubelskim.
Pisał artykuły do „Ruchu Gospodarczego”
RODZINA
W 1923 roku ożenił się z Jadwigą Goeblówną. Mieli czworo dzieci: Kazimierza – specjalistę hodowli roślin, Annę po mężu Wojdakowską – pielęgniarkę, Jerzego – inżyniera elektryka, Stefana – dr hab med, profesora AM w Łodzi, internistę.

W 1944 roku przed wejściem do Jeleńca Armii Czerwonej Dmochowscy opuścili rodzinny majątek.

Jerzy zmarł w 1983 roku. Został pochowany na cmentarzu w wielkopolskim Kórniku.