pomnik
Nie szacherką, nie kwaterką lecz się krwią dorobił sławy – Ostatnie chwile Berka Joselewicza w Serokomli
5 maja minęła 212 rocznica śmierci Berka Joselewicza (1764-1809), bohaterskiego uczestnika Insurekcji Kościuszkowskiej, podczas której dowodził słynnym pułkiem starozakonnych. Następnie walczył w Legionach Dąbrowskiego oraz w armii Księstwa Warszawskiego. Zginął w Kocku, jednak swoje ostatnie chwile spędził w Serokomli. Możemy o tym przeczytać w starych książkach i artykułach z XIX-wiecznej prasy.
Czy na cmentarzu w Trzebieszowie spoczywa bohater powstania listopadowego?
Atak 3. pułku pod Stoczkiem. Wojciech Kossak
Ta bitwa nie miała prawa się Polakom udać:
Zimowa pogoda, mróz i śnieżyce na zmianę z roztopami. Żołnierze, rekrutowani z chłopów i studentów, ratujący się przed zimnem gorzałką i nagminnie łamiący kolumny marszowe. Konie, zabrane dorożkarzom, podbite na grudzie, gubiące podkowy i rwące zaprzęgi, a przy tym nie wykazujące za grosz patriotyzmu, za to wciąż domagające się owsa. Obsługa armat, sklecona naprędce z prawników i rzemieślników, ucząca się w marszu podstawowych manewrów. Zwiad pozostawiający wiele do życzenia. I jeszcze dowódca, niefrasobliwy generał Dwernicki, który ma zwyczaj zapominać, że żołnierze prócz podniosłych mów potrzebują też jadła i snu.
Continue reading
Zbrodnie niemieckie w powiecie łukowskim w czasie II wojny światowej.
Spis zbrodni wojennych na terenie powiatu łukowskiego, sporządzony na podstawie Biuletynu Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce T.9 (1957)
Prawdopodobnie lista nie jest kompletna. Prezentuje stan wiedzy na rok 1957
100 rocznica bitwy pod Stoczkiem
Pomnik 100 lecia bitwy pod Stoczkiem. Ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego
W 1931 roku w Stoczku Łukowskim zawiązał się Komitet Obchodów 100 Rocznicy Bitwy pod Stoczkiem.
Na jego czele stanęli burmistrz Stoczka Wacław Michałowski, kierownik szkoły Stanisław Wielgosek i ksiądz prałat Ludwik Romanowski.
Komitet ten podjął uchwałę o postawieniu na wzgórzu pod Zgórznicą pomnika upamiętniającego zwycięską bitwę sprzed stu lat. Miał on być dziełem okolicznych rzemieślników – murarzy i kamieniarzy, a budulcem miał być kamień polny zebrany z dawnego pola bitwy. Betonowego orła zaprojektowała Jadwiga Piskorz- Gerunowa – pochodząca ze Stoczka nauczycielka.
Continue reading
Ustawa dekomunizacyjna – tablica w Staninie
Tablica na dawnym komisariacie MO w Staninie.
W ramach tzw. ustawy dekomunizacyjnej z przestrzeni publicznej do 31 marca miały zniknąć m.in. pomniki i tablice, propagujące komunizm i inne ustroje totalitarne. Na Liście istniejących obiektów mogących propagować komunizm na terenie gmin woj. lubelskiego sporządzonej w Lubelskim Urzędzie Wojewódzkim znalazło się kilka tablic i pomników z powiatu łukowskiego. Obok tak znanych obiektów jak pomnik partyzantów polskich i sowieckich w Jacie (tzw. „czerwony pomnik”) napisem „Pamięci polskich i radzieckich partyzantów zgrupowanych w tych lasach w latach 1942-1944 walczących z hitlerowskim okupantem. Społeczeństwo Ziemi Łukowskiej – 1969” , pomnik na terenie parku miejskiego przy ul. Dr A. Rogalińskiego w Łukowie z napisem „Bohaterskim żołnierzom Armii Radzieckiej i Polskiej poległym w walkach o wyzwolenie Ziemi Łukowskiej – Łukowianie z okazji 1000 lecia państwa Polskiego” czy płyta na frontowej ścianie budynku starostwa z napisem „Bojownikom o wolność i demokrację ludową w Polsce. W dniu Święta Pracy, Łukowianie. Łuków 1 maja 1947 r.” znalazła się też tablica na dawnym budynku komisariatu milicji a później ośrodka zdrowia w Staninie.
Napis na tablicy głosi:
| Continue reading |
II wojna światowa – Józefów Duży
Nad mogiłą w Józefowie Dużym w 1949 roku. Z kolekcji Michaliny Zabielskiej
Józefów powstał u schyłku powstania styczniowego w wyniku częściowej parcelacji majątku Hordzież, który należał do rodziny Kowalskich. W latach 70-tych XIX wieku pojawili się tu koloniści niemieccy, którzy dość szybko pobudowali tu domy,szkołę i dom modlitw. Mimo odmiennego języka, kultury i religii stosunki sąsiedzkie układały się poprawnie, a Polacy czerpali wiedzę rolniczą od przybyszów z zachodu. Osadnicy opuścili te tereny w czasie I wojny światowej, kiedy to car w obawie przed wykorzystaniem ich przez wojska pruskie ewakuował ich w głąb Rosji.
Continue reading