cmentarz
II wojna światowa – Ostatni lot Karasia
55 Eskadra Liniowa 5 Pułku w Lidzie w sierpniu 1939 została przemianowana na 55 Samodzielną Eskadrę Bombową Lekką. Dowodził nią kpt. Ludwik Skibiński. W jej skład wchodziło 10 samolotów PZL – 23 B Karaś. Początkowo eskadra stacjonowała na lotnisku polowym Marynin pod Radzyniem Podlaskim. Z tego lotniska wykonywano loty bojowe, na początku września bombardując niemieckie kolumny pancerno – motorowe w rejonach Radomska, Częstochowy czy Ostrowii Mazowieckiej. Lotnisko zostało wykryte przez samoloty Luftwaffe, w związku z czym postanowiono przesunąć eskadrę na lotnisko polowe Marianów w okolicy Wojcieszkowa.
Tuchowicz – spacer po cmentarzu
Cmentarz w Tuchowiczu w obiektywie zaprzyjaźnionego fotografa-genealoga Sebastiana Jędrycha z www.garwolin.org
Gręzówka – parafia
Parafia w Gręzówce powstała 1 listopada 1938 i jest jedną z najmłodszych parafii na Ziemi Łukowskiej. Inicjatorem jej powstania był nadleśniczy Tadeusz Szenejka. Od samego początku istnienia była ona ściśle związana z leśnikami, stąd też jej patronem został św Hubert. Pierwszym proboszczem został ks Ignacy Sopyło.
W Gręzówce powstały kółka różańcowe, chór, gazetka i biblioteka parafialna.
Wydrukowano ulotki z apelem o zbieranie datków na budowę świątyni. Apel nie pozostał bez echa. Pieniądze płynęły z całej Polski.
Po wybuchy wojny swoją działalność społeczną i religijną prowadził aż do aresztowania w lipcu 1943 roku ksiądz Sopyło.
Parafia w Tuchowiczu
Parafia Tuchowicz wyodrębniła się z parafii Łuków. W latach 1350-51 zostaje wymieniana w spisie świętopietrza. Trudno podać dokładną datę powstania parafii, ponieważ brak jest dokumentów źródłowych. Nie zachowały się dokument fundacyjny ani erekcyjny.
Parafia była fundowana przez rodzinę Kanimirów, którzy już w 1422 roku, co potwierdzają źródła, byli właścicielami Tuchowicza, a później także innych miejscowości w jego pobliżu. Należało do nich prawo patronatu nad parafią.
Parafia leżała przy szlaku komunikacyjnym, łączącym drogę wiodącą wzdłuż Wisły z drogą prowadzącą przez Kock i Łuków na północ.
Anonin – cmentarz choleryczny
W środku wsi, między polami znajduje się zapomniana mogiła. Jej miejsce wskazuje samotna kępa drzew.
W grobie są pochowani Józef i Józefa Michalak, zmarli na cholerę w 1873 roku. Kiedyś cmentarzyk był większy, jednak, jakiś czas temu ziemi z niego użyto do wyrównania drogi. Na cmentarzu było co najmniej kilka grobów otoczonych drewnianym płotkiem. Pozostał tylko przewrócony pomnik na grobie Michalaków.
Z powodu epidemii cholery liczba zgonów w parafii wzrosła o około 120, w porównaniu do lat poprzednich. Dawniej cmentarzyk leżał na najwyższym wzniesieniu w okolicy i w jego obrębie były chaszcze i zarośla.
Na grób przychodzi czasami obecna właścicielka terenu na którym znajduje i zapala znicz na Dzień Zadusznych.