Parafia w Tuchowiczu

Parafia Tuchowicz wyodrębniła się z parafii Łuków. W latach 1350-51 zostaje wymieniana w spisie świętopietrza. Trudno podać dokładną datę powstania parafii, ponieważ brak jest dokumentów źródłowych. Nie zachowały się dokument fundacyjny ani erekcyjny.
Parafia była fundowana przez rodzinę Kanimirów, którzy już w 1422 roku, co potwierdzają źródła, byli właścicielami Tuchowicza, a później także innych miejscowości w jego pobliżu. Należało do nich prawo patronatu nad parafią.
Parafia leżała przy szlaku komunikacyjnym, łączącym drogę wiodącą wzdłuż Wisły z drogą prowadzącą przez Kock i Łuków na północ.

 
Długosz opisując, dość pobieżnie, parafie ziemi łukowskiej w Liber beneficiorum podaje że do omawianej parafii należały: Tuchowicz, Jeleniec, Wola Jeleniecka, Radoryż Wielki, Sarnów i Wola Sarnowska, a przed podziałem na parafię wojcieszkowską także Burzec, Bystrzyca.
Parafia została podzielona po raz pierwszy w 1437, kiedy odłączono od niej Burzec i Bystrzycę.
Na północy granicę parafii stanowił duży obszar leśny (dzisiejsza Jata). Południowa granica przebiegała mniej więcej wzdłuż biegu rzeki Czarnej i jej dopływów. Od południowego wschodu granice stanowiły bagna i lasy nad Małą Bystrzycą, aż pod wieś Oszczepalin, która przed 1437 rokiem należała do parafii Kock. Od północnego zachodu granicę stanowiły duże obszary leśnie.
Na podstawie dokumentów można stwierdzić, że obszar parafii tuchowickiej łączył się bezpośrednio z obszarem parafii łukowskiej. Z map wynika, że wymieniony obszar parafii tuchowickiej otoczony był ze wszystkich stron terenem trudnym do przebycia, prawdopodobnie więc, wszystkie miejscowości leżące na tym terenie należały tej parafii.

W wyniku wielokrotnych podziałów powstało kilka nowych parafii, w tym w Radoryżu i Staninie, a także znacznie później w Jeleńcu. Ostatni podział nastąpił w 1928 roku, kiedy to powstała parafia Jedlanka.

Początkowo istniał tu drewniany kościół, wokół którego istniał przykościelny cmentarz. Kościół drewniany z 1748 roku fundacji Hieronima Krasińskiego, ówczesnego właściciela wsi spalił się w 1857 roku. Staraniem ks Adama Byszewskiego powstawał tu w kościół murowany pod wezwaniem św Marii Magdaleny.

Zbudowany został według planu inż. Girszwelda. Jest to obiekt neogotycki kryty blachą. Przez kościołem znajduje się nagrobek przedstawiający postać kobiety, wspartej na urnie, prawdopodobnie rzeźbiony przez Pawła Malińskiego. Za kościołem widać grobowiec Joachima Hempla (napoleończyka) i jego żony Rozalii. Przy alei głównej cmentarza można odnaleźć groby dziedziców: Dmochowskich z Jeleńca i Hemplów z Tuchowicza.

[Show slideshow]