Rody ziemi łukowskiej – Dmochowscy cz VI

 Urodziła się w 1902 roku w Kępinie. Była córką Kazimierza i Józefy z Rybickich Goeblów.
Jej ojciec był synem znanego architekta. Urodził się i wychował w Warszawie. Został dyrektorem Syndykatu Rolniczego w Rawie Mazowieckiej.
Matka Jadwigi była córką znanego lekarza Stanisława Rybickiego, założyciela szpitala w Skierniewicach, który dziś nosi jego imię.
Jadwiga rozpoczęła naukę w gimnazjum żeńskim w Piotrkowie. Od najmłodszych lat była świadkiem gorących politycznych dyskusji. Polityczne zainteresowania pozostały jej na zawsze.
W 1918 roku jej rodzina przenosi się do Warszawy i zamieszkuje w mieszkaniu przy ulicy Złotej 61. Jadwiga uczęszczała do modnej szkoły „Panien Kowalczykówien”.

Mając szerokie horyzonty i zainteresowania wiodła prym w towarzystwie, a jej pozycję podnosiło też zapraszanie gości do małego drewnianego dworu w Dobrzelinie, zakupionym po sprzedaży rodzinnego dworu.
W 1920 roku ochotniczo zgłosiła się do pracy do szpitala wojskowego, gdzie zaprzyjaźniła się z żołnierzem inwalidą – przyjaźń przetrwała aż do jej ślubu.
W tym samym roku, jesienią rozpoczęła studia na Uniwersytecie Warszawskim na wydziale matematycznym.
Jerzego Dmochowskiego poznała przypadkowo, w domu jednej z koleżanek.
Zaręczyli się w czerwcu 1921. Zimą tego roku już nie studiowała, a jedynie uczęszczała na kursy ogrodnicze przygotowując się do życia w Jeleńcu.
Ślub Jerzego i Jadwigi odbył się, mimo śmierci jej ojca, 6 stycznia 1923 w kaplicy na Wilczej.
Po ślubie wyjechali do Jeleńca i na wyraźną prośbę Jadwigi zamieszkali w części wyremontowanej oficyny, a nie z rodzicami Jerzego.
Od 1923 do 1931 rodziły się dzieci – Kaizmierz, Hanna, Jerzy i Stefan. Pani domu zawsze miała do pomocy kobiece ręce.
Po pewnym czasie została działaczką Koła Ziemianek, pisywała do miesięcznika „Ziemianka”.
Została matką chrzestną dzwonu przy kościele w Tuchowiczu.
Dmochowscy dużo podróżowali, zwiedzając nie tylko Zakopane ale też Francję.
W 1944 wyjechali z Jeleńca, wędrowali po państwowych gospodarstwach rolnych, osiadając na dłużej w Kórniku pod Poznaniem, gdzie zmarł Jerzy.
Jadwiga Dmochowska była poetką, pisała też pamiętniki.
Zmarła w Warszawie w 1985 roku. Pochowana w rodzinnym grobie w Kórniku.