Rody ziemi łukowskiej – Dmochowscy – cz III

  Antoni Dmochowski – syn Jana i Jadwigi z Rakowieckich Dmochowskich urodził się w Sarnowie.
Studiował na Wydziale Filozoficznym UW w zakresie chemii. Brał udział w I wojnie światowej, z której wrócił jako inwalida wojenny.
Uzyskał doktorat z chemii i fizjlogii zwierząt i habilitację z chemii fizjlogicznej na Uniwersytecie Warszawskim. Odbył studia uzupełniające w Austrii, Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych.
Jego badania w Instytucie Reckefellera w Nowym Jorku, przyczyniły się do odkrycia budowy nukleotydów i kwasu DNA.
Od 1934 kierował Zakładem Cehmii Fizjologicznej w Łodzi.
W 1937 roku otrzymał tytuł profesowa nadzwyczajnego z chemii fizjologicznej, a tytuł profesora zwyczajnego biochemii w 1957 roku.
W czasie okupacji był wykładowcą na tajnych kompletach ucząc chemii fizjologicznej na Wydziale Lekarskim UW i Uniwersytetu Poznańskiego.
Od 1945 stał się współtwórcą Uniwersytety Łódzkiego oraz twórcą pierwszej uniwersyteckiej Katedry Biochemii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UŁ, którą kierował przez 22 lata.
W trakcie swojej długiej kariery naukowej wykształcił 200 magistrów oraz wielu doktorów i docentów, z których wielu uzyskało tytuły profesorskie.
Antoni Dmochowski był członkiem Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego i członkiem-założycielem Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, które w uznaniu jego zasług nadało mu godność Członka Honorowego. W 1995 uchwalono nagrodę im. Profesora Antoniego DMochowskiego za osiągnięcia dydaktyczne.
W 1970 otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa w zakresie nauk przyrodniczych.

Antoni Dmochowski zmarł 23 grudnia 1983 w Łodzi – jest pochowany na cmentarzu w Laskach.