O dowodach osobistych – gmina Stanin 1929

W latach dwudziestych i na początku trzydziestych XX wieku nazwą „dowód osobisty” określano dokument niezbędny do podróży zagranicznych. Pełnił on właściwie rolę paszportu.
Był on wykorzystywany jako dokument meldunkowy, w którym wpisywano także pobyty czasowe w kraju (poza miejscem stałego zameldowania).

Możliwość uzyskania w Polsce dowodu osobistego jako krajowego dokumentu tożsamości wprowadzono rozporządzeniem Prezydenta RP z 16 marca 1928 roku. Wystawiany był przez urząd gminy na żądanie zainteresowanym osobom za opłatą 60 groszy i nie był obowiązkowy Dowód miał formę karty z szaroniebieskiego, sztywnego papieru złożonego na pół.
W 1929 roku dziecięciu mieszkańców gminy Stanin złożyło podania o wydanie dokumentu tożsamości.

Materiały  z zasobów Archiwum Państwowego w Siedlcach