Walczyli w powstaniu styczniowym na ziemi łukowskiej

Obecny powiat łukowski był terenem wielu działań zbrojnych podczas powstania styczniowego. Rozgrywały się tu większe i mniejsze bitwy i potyczki, w których ginęło od kilku do nawet, jak podawały niektóre źródła, kilkuset powstańców i Moskali. Miejsce wiecznego spoczynku znaleźli tu zarówno mieszkańcy tego terenu, jak i przybyli z daleka, walczący za ojczyznę.
Wielu mieszkańców zostało, za działalność powstańczą i przynależność do partii powstańczych, aresztowanych i skazanych na zesłanie na Syberię czy wieloletnie ciężkie roboty.
Na podstawie źródeł archiwalnych i drukowanych udało się ustalić nazwiska kilkudziesięciu z nich.

 

Walczyli na terenie obecnego powiatu łukowskiego
Stanisław Brzóska – urodzony w 1832 roku w powiecie w powiecie bialskim.Wyświęcony na kapłana w roku 1857 – wikariusz w Sokołowie,następnie w Łukowie.Po jednym z kazań wygłoszonych w Białej spędził kilka miesięcy w więzieniu.Z chwilą wybuchu powstania uderzył na czele swoich towarzyszy na Łuków i rozbroił Moskali.Połączył się z oddziałem Lewandowskiego a następnie przeszedł pod komendę Borelowskiego pełnił służbę jako żołnierz kapelan.Po śmierci Borelowskiego stanął na czele własnego konnego oddziału.Za zasługi został mianowany kapelanem generalnym.Po rozbiciu oddziału ukrywał się – zdradzony został pojmany i odstawiony do cytadeli warszawskiej.W dniu 23 maja 1865 r został powieszony w Sokołowie.Był ostatnim partyzantem którego pokonali Moskale,
Walenty Lewandowski
Urodzony w mieszczańskiej rodzinie w Łaskarzewie. Skończył szkołę średnią w Łukowie. W 1849 roku walczył w powstaniu węgierskim, po którym przebywał na emigracji. 6 stycznia 1863 roku przybył na Podlasie, gdzie został wyznaczony na stanowisko naczelnika wojskowego województwa podlaskiego i został awansowany na stanowisko pułkownika.
Walczył pod Siemiatyczami, Woskorzenicami i Sycyną. Połączył się z oddziałem ks. Brzóski. 24 marca pod Różą dostał się do niewoli. Został przewieziony do Siedlec i umieszczony w szpitalu wojskowym, gdzie leczył się z ran – postrzałowej w goleń i kłutych w piersi i bok.
Wyrokiem sądu został skazany na karę śmierci, którą zamieniono na zsyłkę na Syberię i pozbawienie wszelkich praw.
Na wygnaniu należał do organizacji spiskowej, która została wykryta w 1866 roku.
Staraniem brata Józefa i generała Kierejewa otrzymał pozwolenie na powrót do kraju. 15 marca 1877 wrócił do Warszawy.
Zmarł w Cygankach pod Kutnem.
Marcin Borelowski ps „Lelewel”
1829-1863
Urodził się w Półwsiu Zwierzynieckim koło Krakowa. Wcześnie osierocony, był wychowywany przez starsze rodzeństwo. Z zawodu blacharz i studniarz. Był aktywnym działaczem organizacji Czerwonych w Warszawie. Aktywnie uczestniczył w wystąpieniach niepodległościowych w latach 1846, 1848.
Przyjął pseudonim „Lelewel” na cześć wybitnego patrioty Joachima Lelewela, który wywarł na niego duży wpływ.
W czasie powstania styczniowego był dowódcą oddziałów partyzanckich i naczelnikiem województw lubelskiego i podlaskiego. Stoczył około 25 bitew, a przez jego oddział przeszło ponad 1600 powstańców.
16 czerwca zajął Łuków i zabrał kasę rządową, a następnego dnia przeszedł przez Międzyrzecz. 22 czerwca pod Kałuszynem przejął konwój kozacki wiozący pocztę. Dzień później stoczył krwawą bitwę pod Różą, gdzie został zaatakowany przez dwa tysiące piechoty oraz szwadron dragonów i kozaków. Zaskoczeni podczas marszu powstańcy musieli się wycofać. Zginęło 25 ludzi, a wielu
odniosło rany.
Pod koniec czerwca „Lelewel” otrzymał rozkaz przekazania oddziału pułkownikowi Krysińskiemu i udania się do Galicji w celu organizowania i formowania nowych partii powstańczych.
Dosłużył się stopnia podporucznika.
Zginął 6 września 1863 w bitwie pod Batorzem
Borelowski był już za życia otoczony legendą. Pamięć o nim przetrwała na Podlasiu i Lubelszyźnie. Wiele miast posiada ulice nazwane jego imieniem.
W Batorzu, w miejscu jego bohaterskiej śmierci odsłonięto płytę pamiątkową. Organizowane są rady i biegi jego imienia.
Gustaw Zakrzewski
Właściciel majątku Ciechomin ( gm Wola Mysłowska). Wnuk Ignacego Wyssogoty Zakrzewskiego.
Kasjer organizacji narodowej województwa podlaskiego, 23 listopada 1862 r. razem z księdzem Brzózką i innymi działaczami w Ciechominie opracowali plany wybuchu powstania styczniowego.
Brał udział w ataku na Łuków. Naczelnik powstania okręgów garwolińskiego i żelechowskego. Razem z księdzem Brzózką organizowali atak na Łuków, a także bazę wypadową w lasach Różańskich (w Jacie). Najprawdopodobniej to w Ciechominie były tajne magazyny powstańców. Gustaw Zakrzewski zorganizował własny oddział powstańczy, który to miał zaopatrywać oddziały powstańcze, miał być oddziałem kwatermistrzowskim, ale nie unikał walk z Rosjanami. Walczył pod Garwolinem (Aleksandrówką, Gończycami, Kobylą Wolą, Garwolinem, Żyrzynem, Blizocinem, Krzywdą, Wróbliną, Fiukówką, Rudą koło Krzywdy oraz Batorzem). Za udział w powstaniu Zakrzewski został awansowany do stopnia majora. Aby ujść z życiem musiał emigrować i przebywał w Krakowie, a następnie przeniósł się do Lwowa gdzie zmarł w 1907 r. Za udział w powstaniu władze carskie rozparcelowały majątek rodziny Zakrzewskich
Karol Krysiński
urodził się w 1838 roku w Międzyrzecu Podlaskim. Był synem naczelnika straży tabacznej. Był bardzo zaangażowany w ruch przedpowstańczy. Został mianowany naczelnikiem Międzyrzeca.
W czasie powstania początkowo pełnił funkcje podoficerskie w oddziałach Lewandowskiego i Rogińskiego, później był dowódcą własnych oddziałów. Mimo iż nie posiadał wykształcenia wojskowego szybko zaczął się wyróżniać spośród innych dowódców.
We wrześniu 1863 otrzymał stopień podpułkownika.
Krysiński działał na terenie trzech województw (lubelskiego, podlaskiego i grodzieńskiego), gdzie stoczył ponad 30 większych potyczek i bitew: Stanin, Sobolew, Sławatycze, Domaszew, Kania Wola, Chruślina.
Pod dowództwem Karola Krysińskiego walczył jako młody chłopak, późniejszy sławny pisarz Bolesław Prus.Krysiński jako jeden z ostatnich zszedł z placu boju – swoją działalność zakończył w kwietniu 1864 roku.
Wyjechał wtedy do Francji. W 1875 licząc na amnestię wrócił do kraju, gdzie został schwytany i osądzony. Wymierzono mu karę zsyłki na Sybir. Jego dalsze losy nie są znane.
Józef Jankowski ps. „Szydłowski”
1832-1864
urodził sie w 1832 roku w Uszprudzie w powiecie mariampolskim. Był synem obywatela ziemskiego.
Ukończył szkołę agronomiczną na Marymoncie. Sprawował zadząd dóbr podwarszawskich Tarchomin. Kiedy wybuchło powstanie styczniowe objął dowództwo nad grubą młodzieży. Pierwszy bój stoczył pod Nieporętem. Krótko po rozpoczęciu czynu zbrojnego otrzymał mianowanie na naczelnika wojennego powiatu stanisławowskiego. Działał na rozległym terenie przenosząc się ze swymi oddziałami od przedmieść Warszawy aż po województwo podlaskie.
Brał udział w wieku zwycięskich bitwach m.in pod Sławatyczami, Jeziorkami, Rzeczniowem, Żyrzynem. Po tym ostatnim zwycięstwie Szydłowski ściągnął na siebie baczną uwagę wojsk carskich. Został zmuszony żeby rozpuścić swój oddział. We wrześniu zaszył się w lasach okuniewskich i przez 3 miesiące nie wykazywał aktywności.
2 grudnia poniósł sromotną klęskę pod Zastawiem
W drugiej połowie grudnia 1863 współdziałał z innymi dowódcami prowadząc kampanię na Lubelszczyźnie. Ostatnią potyczkę stoczył 31 grudnia 1863 roku pod Małą Bukową.
Po bitwie poprosił na urlop, chciał udać się do Galicji. Po drodze, w wyniku zdrady, został schwytany i obciążony kompromitującymi papierami.
Jankowski – Szydłowski został postawiony przed sądem i skazany na śmierć.
Stracono go 12 lutego 1864 na stokach warszawskiej cytadeli
Józef Leniecki
(1839-1909)
Urodzony w Warszawie. Oficer carski. W powstaniu styczniowym był dowódcą w stopniu majora. Walczył na Lubelszczyźnie i Podlasiu, później w Galicji.
Brał udział w bitwie pod Fiukówką.
Został aresztowany i uwięziony w Ołomuńcu. Po ucieczce przebywał we Francji i w Belgii.
Aleksander (Leszek) Jeżewski – obywa­tel ziemski, kapitan I kompani strzelców, początkowo walczył w oddziale Langiewicza, brał udział w walkach pod Chroborzem, Mie­chowem, Małogoszczem i Suchedniowem. Po wyjściu Langiewi­cza za granicę, prze­szedł do oddziału Jan­kowskiego, brał udział w walkach pod Chrośliną, Żyrzynem i Za­stawiem, gdzie był ciężko ranny. Po wy­leczeniu się, osiadł na wsi, po czym mieszkał w Warszawie, gdzie zmarł w 1915 roku.

Stanisław Wołowski

Porucznik I-go plutonu kawalerii, walczył w oddziale Jan­kowskiego od kwietnia do grudnia 1863 r. brał udziały w kilkunastu bitwach, między innymi pod Żyrzynem, Zastawiem i Kockiem, gdzie poległ, zarąbany przez kozaków w d. 25 grudnia 1863 r 

Józef Domański

Student Warszawskiej Szkoły Głównej, walczył w oddziale Jankowskiego od pierwszych dni powstania do stycznia 1864 r. i jako rotmistrz kawalerii, brał udział we wszystkich sto­czonych przez Jankowskiego bitwach, między inne- mi pod Jedlnią, Grabowcem, Rozniszewem, pod Ro­manowem , Żyrzynem i Kockiem

Antoni Migdalski
 Student Liceum lubelskiego,- porucznik kawalerii – po­czątkowo wszedł do oddziału Frankow­skiego, następnie walczył pod Turkiettym i Kononowiczem, po rozbiciu którego i rozstrzelaniu, przeszedł do oddziąłu Jankowskiego, gdzie brał udział w kilkunastu bitwach, między i innymi pod Żyrzynem, Zastawiem i Kockiem.Następnie, już po śmierci Jankowskie­go, samodzielnie ucierał się z oddziała­mi kozaków i piechoty do końca po­wstania t. j do Maja 1866 r. i wyszedł szczęśliwie z tych opresji.

Autor pamiętników z czasów powstania.
Franciszek Trzankowski
Mając lat 20, należał do manifestacji, za co był kilkakrotnie aresztowany. Brał udział w nabożeństwie w kościele Ś-go Jana, skąd zabrany, odsiedział 3 tygodnie w Cytadeli.
Po uwolnieniu — za zbieranie różnych proklamacji i odezw, zadenuncjowany przez kogoś ze znajomych, został znowu aresztowany i osadzony w X-ym pawilonie. Skazany po przeprowadzeniu śledztwa do Orenburskich batalionów, dzięki manifestowi wraz ze 150 przestępcami politycznymi odzyskał po 4 tygodniach wolność i wrócił do Warszawy.Tu zaciągnął się niezwłocznie do żandarmerii polowej, w następstwie czego zmuszony był wkrótce w przebraniu kobiecym umknąć na Pragę w towarzystwie 2-ch pań, a stad w żandarmerii polowej, służył w ubraniu chłopskim przedostał się za Petersburską rogatkę. Tam czekali nań wtajemniczeni przewodnicy, którzy go odstawili do lasów Nieporęckich, gdzie złączył się z oddziałem Jankowskiego. Oddział Jankowskiego wkrótce został rozbiły pod Zastawiem, Trzankowski wraz z 2 kolegami ukrył się wę wsi Małe Dęby, gdzie przebył 2 tygodnie. W niedzielę chłopi wrócili z kościoła, oznajmiając że nakazano im obwieścić, iż wyszedł ukaz mocą którego każdy powstaniec, który w przeciągu miesiąca podda się z własnej woli będzie ułaskawiony.
Trzankowski z towarzyszami poddał się najbliższym władzom i po złożeniu przysięgi carowi odstawiony został do Warszawy i oddany pod dozór policyjny
Andrzej Mućka  – urodził się w Kopinie, przystąpił do powstania styczniowego w partii Adama Zielińskiego – został ranny od lancy kozackiej pod Mysłowem, leczył się w tamtejszym dworze
Konstanty Micewicz – 23.04.1863 pod Gręzówką dostał się do niewoli
Franciszek Wilczyński – syn kowala z Łazów, Józefa Wilczyńskiego i Marianny z Borkowskich. W chwili wybuchu powstania mieszkał w Łukowie. Jako 20-latek zagrożony był branką co prawdopodobnie skłoniło go do przystąpienia do powstańców. W zimie 1863/1864 został adiutantem ks. Brzóski w randze porucznika. Wraz z Brzóską został schwytany przez Rosjan w Sypytkach 29 kwietnia 1865. Następnie obaj zostali skazani na śmierć i 23 maja 1865 powieszeni.
Rudolf Różański – walczył pod Gręzówką 23.04.1863
Piotr Synkalski –  walczył pod Gręzówką 23.04.1863
Franciszek Świątkowski – walczył pod Gręzówką 23.04.1863
Władysław vel Ludwik Walz – zwany Oberkiem, u moskali zapisany jako Wenzel Walz ur. r. 1840, służył w oddz. ks. Brzózki przy napądzie na Łuków, następnie pod Lewandowskim jako wachm. konnych strzel., później pod Zakrzewskim, Jankowskim i Rudolfem. Pod Gręzówką jako wachm. ratował dwór rabowany przez kozaków, których rozpędził, a otoczony dragonami i piechotą, przebił się. Z tej bitwy ocalała tylko 17-tu powstańców.
Bronisław Werner – walczył pod Gręzówką 23.04.1863
Kazimierz Grossman – walczył pod Fiukówką 8.11.1863
Keck v. Stuckenfeld – walczył pod Fiukówką 8.11.1863, dostał się do niewoli
Kwapiszewski – walczył pod Fiukówką 8.11.1863
Stanisław Mickiewicz – służył w oddziale Mareckiego jako porucznik (podług innych jako kapitan) odznaczył się w bitwie między wsiami: Krzywdą a Fiukówką dnia 8 Listopada 1863
Józef Szaybo – walczył pod Fiukówką 8.11.1863
Wysocki – walczył pod Fiukówką 8.11.1863
Adam Andrzej Zieliński – walczył pod Mysłowem 04.09.1863, Fiukówką 08.11.1863
Juliusz Drohojowski – walczył pod Różą 23.06.1863
Władysław Fischer – walczył pod Różą, był dwa razy ranny, leczył się w szpitalu w Łukowie. Walczył pod Krzywdą, odniósł 7 ran w głowę lancą. Leczył się we wsi Gąsce
Emil Juściński – służył jako szereg, w oddziałach Lelewela, Krysińskiego i Brzóski, walczył m.in. pod Różą
Władysław Kasiński vel Wojciech Skwarecki, z Warszawy – żandarm w służbie moskiewskiej, służył jako podof. pod Jankowskim i walczył pod Krzywdą, Stanina, Zastawiem, Różą i Kockiem. Ranny w głowę pod Kockiem
Kojen Seweryn Kolesiński – walczył m.in. pod Różą
Adam Łubkowski – walczył m.in. pod Różą
Leonard Mężyński – walczył m.in. pod Różą
Franciszek Dąbkowski – ranny w bitwie pod Mysłowem
Paweł Dąsowski – walczył pod Mysłowem
Ludwik Żychliński – walczył pod Mysłowem
Andrzej Maciejewski – walczył pod Osinami, Lisikierzem
Zdzisław Łaski – walczył pod Stoczkiem
Czyiewicz – walczył pod Jarczewem 25.10.1863, Wolą Okrzejską 9.12.1863
Gozdawa – walczył pod Wolą Okrzejską 9.12.1863
Władysław Ignacy Nowacki-Kopaczyński – Rotmistrz, oficer polskich żandarmów. Służył od szeregowca do rotmistrza i dowódcy kawalerii, pierwotnie pod Wiśniewskim jako jego adiutant. Po jego śmierci pod pseudonimem „Junosza” jako dowódca oddziału jazdy walczącego z Moskalami do maja 1864., walczył pod Wolą Okrzejską 9.12.1863
Tytus O’Byrn – walczył pod Wolą Okrzejską 9.12.1863
Adolf Antoni Otto – walczył pod Wolą Okrzejską 9.12.1863
Cymbajewicz – walczył pod Staninem
Michał Kamiński – z oddziału Lewandowskiego, odznaczył się w bitwie pod Staninem 14.03.1863
Majkowski – walczył pod Staninem 14.03.1863
Matulewicz – walczył pod Staninem 14.03.1863
Podczaszkiewicz – udział w potyczkach: podlaskie: Stanin 14.03.1863, Międzyrzecz 6.05.1863 poległ
Michałowski – walczył pod Staninem 14.03.1863
Teodor Nikonowicz – rolnik, ur. w Łukowie. Walczył w partii księdza Brzóski, Rudolfa i Łaskiego. Brał udział w bitwie pod Staninem, gdzie został ranny. Aresztowany przez oficera rosyjskiego Wasiljewa i skazany następnie na osiedlenie do gub. Astrachańskiej. 
Alojzy Tyczyński – (Piotr Kalinowski) czelad. kotlar., służył jako szereg, w oddz. Lewandowskiego, Bończy i Krysińskiego. Walczył pod Sosnowicami, Staninem itp. Po powst. dróżnik.

Polegli i zmarli z ran na terenie obecnego powiatu łukowskiego
Jan Słupecki – lat 23, bezżenny, rodziców niewiadomych, został zabity w Łukowie 23.01.1863
Antoni Trzaskowski – pochodził z Galicji, Był oficerem wojsk austriackich, potem buchalterem jednego ze znaczniejszych domów kupieckich w Warszawie.W skutek polecenia objąwszy dowództwo nad formującym się dopiero oddziałem, napadnięty przez przeważające siły nieprzyjacielskie pod Wolą Okrzejską, poległ dnia 21 Lutego, po dzielnej obronie
Piotr Barej – 23 lata, syn Michała i Krystyny z Gaiów, mąż Rozalii, zginął w bitwie pod Wolą Okrzejską. Zgon zgłoszony w 1864
Tomasz Kotkurowski / Kutkurowski – ranny w bitwie pod Staninem mieszczanin z Rossosza, lat 52, pozostwił żonę Anielę z Olszewskich,.
Aleksander Szaniawski – poległ pod Staninem 14.03.1863
Marek – woźnica księcia Mireckiego z Wrońca, służył w oddziale Lewandowskiego jako szeregowiec piechoty, w bitwie pod Staninem ciężko ranny, zmarł wkrótce we wsi Gąsce
Konstanty Turski – z Turzychrogów, zmarł w Gąsce, w skutek ran otrzymanych pod Staninem, 13 Marca 1863 r
Leon Dąbrowski – 15.03.1863, zm. we Wnętrznem, Lat 28. Pozostawił żonę Mariannę mieszkającą w Opolu
Franciszek Skrzymowski – 15.03.1863, zm. we Wnętrznem, Lat 23, syn Fabiana i Marianny z Czernickich
Wielogórski – z Guberni Augustowskiej. Należał do partii Lewandowskiego. Znaleziony 24.3.1863 na pobojowisku pod Różą
Konstantynowicz – kapitan, należał do partii Lewandowskiego. Znaleziony 24.3.1863 na pobojowisku pod Różą.
Maszadro – doktor z Warszawy, należał do partii Lewandowskiego. Znaleziony 24.3.1863 na pobojowisku pod Różą.
Masłowski – stolarz z Warszawy, należał do partii Lewandowskiego. Znaleziony 24.3.1863 na pobojowisku pod Różą.
Marceli Ojrzanowski – wieku lat 26 z Radomskiego, służył jako żołnierz w oddziale Lelewela, zginął pod Różą w Podlaskiem w 1863 r.
Ptaszyński – walczył pod  Staninem  14.03.1863, poległ pod Różą 24.03.1863
Zawadzki – poległ pod Różą 24.03.1863
Józef Pawłowski – ekonom z Ciechomina służył jako podoficer kawaleri w oddziale Gustawa Zakrzewskiego wskutek ran otrzymanych w bitwie pod Rudą w powiecie Łukowskim dnia 23 Marca 1863 r. zmarł w Ciechominie.
Emil Łapczyński – Syn Feliksa i Emilii, z Kawęczyna, lat 25, koncercista, zginął podczas bitwy pod Wróbliną 27.03.1863
Hermanowski – szeregowy, zginął w bitwie pod Wróbliną 27.03.1863
Stefanowicz – rotmistrz, zginął w bitwie pod Wróbliną 27.03.1863
Karol Łaski – w wieku lat 28, plenipotent dóbr Mysłowa w pow. łukowskim, służył jako porucznik kawaleryi w oddziale Gustawa Zakrzewskiego, brał udział w potyczce w Krzywdzie 27.03.1, poległ w bitwie pod Rudą w powiecie łukowskim dnia 23 Maja 1863 roku, pochowany w Radoryżu Kościelnym w tymże powiecie
Konstanty Janiszewski – poległ pod Gręzówką 23.04.1863
Jan Pomorski – poległ pod Gręzówką 23.04.1863
Przygodzki – poległ pod Gręzówką 23.04.1863
Władysław Turkiewicz – poległ pod Gręzówką 23.04.1863
Leon z Kownatek – zmarł w Sarnowie, po bitwie pod Zastawiem
Wincenty z Suchowoli – zmarł w Sarnowie, po bitwie pod Zastawiem
Kazimierz Kobyliński – poległ pod Fiukówką 8.11.1863
Ludwik Limiński (Liniński) – służył jako porucznik w oddziale majora Lenieckiego, (podług innych w oddziale Szydłowskiego) zginął w bitwie między wsiami Krzywdą a Fiukówką w Podlaskiem d. 8 Listopada
Styczyński – poległ pod Fiukówką 8.11.1863
Dąbrowski, z Warszawy – służył w oddziale Lelewela, zginął pod Różą w Podlaskiem 23 Czerwca 1863 roku mając lat 40
Kłonicki – poległ w bitwie pod Różą w Podlaskiem dnia 23 Czerwca 1863 r
Józef Rudnicki – podoficer artylerii rosyjskiej, służył w oddziale Lelewela, jako podoficer kawalerii, w bitwie pod Kałuszynem ranny, dobity na furgonie pod Różą, dnia 23 Czerwca 1863 r.
Rzyżnicki – szeregowiec w oddziale Lelewela, zginął pod Różą w Podlaskiem 23 Czerwca 1863 r.
Julian Sosnowski – poległ w bitwie pod Różą, zabiwszy we własnej obronie dwóch kozaków
Strzelbicki – wieku lat 26, stróż lub wyrobnik z Warszawy, służył kolejno w oddziałach Jankowskiego, Padlewskiego, Czachowskiego i Lelewela, poległ w bitwie pod Różą w Podlaskiem
Tchóżniewski – z Galicji, b. żołnierz wojsk austriackich następnie szeregowiec w oddziale Lelewela, zginął pod Różą w Podlaskiem
Wincenty Tułasiewicz – lwowianin, poległ w utarczce pod Różą. Imionospis Stupnickiego podaje, że zginął 12go Czerwca 1863 roku.
Wębarczewski –  z Podlaskiego ekonom, zginął pod Różą.
Zabielski – służył jako szeregowiec w oddziale Lelewela, w bitwie pod Różą w Podlaskiem dnia 23 Czerwca i863 roku ciężko ranny i wzięty do niewoli, zmarł w drodze, trupa obdartego z ubrania wrzucono do rowu i przykryto gałęziami, włościanin znalazłszy go, pochował w bliskości pola bitwy
Kujawski – wieku lat 24, obywatel Hornowa w powiecie bialskim, służył w oddziale Tyszki, zginął pod Zastawiem
Antoni Ławecki – szlachcic wylegitymowany ze wsi Gołowierzchy, l. 21.Aresztowany z bronią w ręku 22 kwietnia 1864 r. Ranny, bronił się. Więziony, skazany na karę śmierci przez powieszenie, 4 sierpnia nakazano wykonać wyrok -powieszony na oczach całej wsi
 

Aresztowani za działalność powstańczą
Jan Borkowski – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Celiny, 1. 30. Katolik, żonaty, ma dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Łukowie 3 marca 1864 r. za przynależność do „bandy” Kosińskiego. Powyższa adnotacja została przekreślona i napisano, że jest „oskarżony o uczestnictwo w napadzie na Łuków, w pierwszą noc powstania”. W więzieniu siedleckim trzymany od 17 marca, skazany na ciężkie roboty w Rosji. 10 kwietnia przekazany do Warszawy.
Stefan Borkowski – szlachcic ze wsi Gołowierzchy, l. 26.Aresztowany w Gołowierzchach 9 marca 1864 r., za uczestnictwo w ataku na Łuków. Więziony w Siedlcach i Warszawie, skazany na bezterminowe roboty
Józef Grochowski – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Zembry Krasusy, pow. łukowski, lat 28. Katolik, żonaty, posiada dom i ziemię. Aresztowany w Zembrach Krasusach 9 marca 1864 r. „za uczestnictwo w napadzie na Łuków”. W więzieniu siedleckim trzymany od 17 marca, skazany na roboty w głębi Rosji, 10 kwietnia odesłany do Warszawy.
Jan Krasuski – Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Zembry Krasusy, lat 39. Katolik, żonaty, ma dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Zembrach Krasusach 9 marca 1864 r. „za uczestnictwo w pierwszą noc buntu w napadzie na Łuków”. W więzieniu od 17 marca, skazany na roboty w Rosji. 10 kwietnia wysłany do Warszawy
Walerian Krasuski – Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Zembry Krasusy. Katolik, żonaty, ma dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Zembrach Krasusach 9 marca 1864 r. „za uczestnictwo w pierwszą noc buntu w napadzie na Łuków i rozpowszechnianie rewolucji między mieszkańcami”. W więzieniu od 17 marca 1864 r. Skazany na roboty w Rosji, 10 kwietnia odesłany do Warszawy.
Kazimierz Leszczyński – Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z gminy Krasusy, lat 25. Kawaler. Aresztowany 10 marca 1864 r. w Łukowie. „Oskarżony o uczestnictwo w napadzie na Łuków i należenie do bandy”. W więzieniu siedleckim od 17 marca. Skazany na roboty w Rosji. 10 kwietnia odesłany do Warszawy
Andrzej Popławski – szlachcic ze wsi Gołowierzchy, l. 44.Aresztowany 9 marca 1864 r. w Gołowierzchach za „udział w napadzie na Łuków w pierwszą noc powstania i za grożenie tym, którzy składali przysięgę rządowi, za zbieranie pieniędzy po domach”. Więziony w Warszawie, skazany na roboty w głębi Rosji.
Ignacy Radzikowski – szlachcic ze wsi Gołowierzchy, l. 31.Aresztowany w Gołowierzchach 9 marca 1864 r. za udział w ataku na Łuków. Więziony w Warszawie, skazany na roboty w głębi Rosji.
Konstanty Radzikowski – szlachcic ze wsi Gołowierzchy, l. 29.Aresztowany w Gołowierzchach 9 marca 1864 r. za udział w ataku na Łuków. Więziony w Warszawie, skazany na roboty w głębi Rosji
Andrzej Wierzejski – szlachcic ze wsi Gołowierzchy, l. 42.Aresztowany w Gołowierzchach 9 marca 1864 r. za uczestnictwo w ataku na Łuków. Więziony w Warszawie, skazany na roboty w głębi Rosji.
Wojciech Mentrak – więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin z Osiecka, pow. łukowski, lat 22. Kawaler. Aresztowany 21 października 1864 r. pod miastem Stoczkiem za „należenie do bandy Brzóski”. W więzieniu od 25 października, 25 stycznia 1865 r. skazany na 10 lat katorgi w jednej z syberyjskich twierdz
Tomasz Nowacki – prob. par. Stoczek Łukowski,  był aresztowany 11 lip. 1864 r., a z osadzony w więzieniu pod zarzutem, że wygłosił „podburzające” kazanie i że był w partii, z której wrócił do Łukowa. Później zwolniony z więzienia i odstawiono na miejsce stałego pobytu
Jan Olek – Więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze wsi Dąbie, pow. łukowski, lat 20. Katolik, kawaler. Aresztowany we wsi Kisielsk 7 maja 1864 r. „Nie złożył przysięgi poddańczej i uciekł do bandy”. W więzieniu od 11 lipca 1864 r. 22 lutego 1865 r. skazany na 15 lat katorgi w kopalniach. 7 marca odesłany do Warszawy
Józef Dołęga – więzień cytadeli warszawskiej. sołtys wsi Biardy w pow. łukowskim, lat 55. Katolik, żonaty, ojciec czworga dzieci. Aresztowany w domu 9 sierpnia 1864 za „należenie do formacji powstańczej żandarmerii, której dowódcą był Olek”. Do więzienia odesłany 30 listopada. 30 stycznia 1865 r. skazany na 3 lata aresztanckich rot. 1 lutego odesłany do Warszawy
Wojciech Dołęga – więzień cytadeli warszawskiej. wójt gminy Dąbie pow. łukowski, lat 42. Katolik, żonaty, ojciec trojga dzieci. Aresztowany w Łukowie 9 sierpnia 1864 r. „za przynależność do oddziału powstańczej żandarmerii, któremu przewodził Olek”. W więzieniu osadzony 30 listopada, 22 lutego 1865 r. skazany na osiedlenie na Syberii. 7 marca został odesłany do Warszawy.
Maciej Konstanty – więzień cytadeli warszawskiej. chłop z Gręzówki, pow. łukowski, lat 37. Katolik, żonaty, ojciec czworga dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany 9 sierpnia 1864 r. w Gręzówce. Oskarżony o „powiązania z oddziałem żandarmerii powstańczej Olka”. W wię­ zieniu od 30 listopada. 22 listopada 1865 r. skazany na 2 lata rot aresztanckich. 2 marca odesłany do Warszawy
Józef Mróz – chłop ze wsi Łupiny, lat 29,Wzięty do niewoli dnia 20 marca 1864 r. w trakcie potyczki pod wsią Cisowniki. W więzieniu od 8 maja. W dniu 3 czerwca zwolniony z więzienia i oddany do dyspozycji wojennego naczelnika powiatu siedleckiego
Jan Barkowski – Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Celin po w. łukowskiego, 1. 30. Katolik, żonaty, ma dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Łukowie 3 marca 1864 r. „za przynależność do bandy Krysińskiego”. W więzieniu siedleckim trzymany od 17 marca 1864 r. Skazany na roboty publiczne, 10 kwietnia odesłany do Warszawy
Franciszek Chruszczelin – Więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze wsi Krynki pow. łukowski, 1. 22. Kawaler, majątku nie posiada. Aresztowany w Łukowie 5 marca 1864 r. za kontakty z buntownikami. 8 kwietnia skazany na roboty w Rosji. 27 kwietnia odesłany do Warszawy
Chuskowski – Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic wylegitymowany z pow. hrubieszowskiego, zamieszkały w Łukowie, 1. 26. Żonaty, ma dzieci, majątku nie posiada. Aresztowany w Łukowie 14 stycznia 1864 r. Podejrzany o pełnienie funkcji rewolucyjnego naczelnika powiatu łukowskiego i honorowego ławnika. 26 lipca skazany na osiedlenie na Syberii, 6 sierpnia odesłany do Warszawy.
Mateusz Czarnota – Więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze wsi Krynki w pow. łukowskim, 1. 45. Kawaler, aresztowany we wsi Sarnów 16 stycznia 1865 r. Sprawie jego przekazano Audytoriatowi Polowemu 10 marca 1865 r
Antoni Czubaszek – więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze wsi Poważe, pow. łukowski, lat 28. Żonaty, ojciec trojga dzieci. Aresztowany we wsi Poważe 4 maja 1864 r. za „należenie do bandy Biernawskiego”. Skazany na roty aresztanckie. 13 września odesłany do Warszawy.
Andrzej Daszkiewicz – więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin z Żelechowa, pow. Łukowski 1. 20. Katolik, żonaty, ma dom i ziemię. Schwytany 20 marca 1864 r. w Burcu z bronią w ręku, „znajdował się w bandzie”. W więzieniu przebywał od 30 marca. Skazany na aresztanckie roty, 21 września odesłany do Warszawy
Piotr Domański – więzień cytadeli warszawskiej. ze wsi Zalesie pow. łukowski, lat 14. Katolik, kawaler, ma dom i ziemię. Aresztowany 18 lutego 1864 r. za „należenie do bandy buntowników”. W więzieniu od 3 marca, skazany na zesłanie do Rosji, 28 marca odesłany do Warszawy.
Henryk Gruszecki – więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin z Serokomli pow. łukowskiego, lat 22. Katolik, kawaler, majątku nie posiada. Aresztowany pod Wolą Gułowską 8 marca 1864 r. „za przynależność do partii Lelewela i Ćwieka”. W więzieniu od 21 maja, skazany na 10 lat katorgi w twierdzach Syberii. 7 grudnia 1864 r. odesłany do Warszawy
Jan Henkel – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Jarczewa, pow. łukowski, wójt gminy, lat 57. Katolik, kawaler, majątku nie posiada. Aresztowany w Łukowie 18 lutego 1864 r. oskarżony przez Cieciszowskiego. W więzieniu od 3 marca 1864 r. 25 maja skazany na osiedlenie na Syberii. 12 lipca odesłany do Warszawy
Jan Izdebski – Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Popław, pow. łukowski, lat 40. Aresztowany w Popławach 7 stycznia 1865 r. „w sprawie przestępcy Pafnuca” 2 lutego 1865 r. skazany na 2 lata aresztanckich rot.
Fortunat Piotr Jajko – Karmelita trzewiczkowy, kapłan. Ur. 24.11.1826. Do klasztoru wstąpił 09.1844, 1858-63 przeor i definitor w Gułowskiej Woli. Za współpracę z powstańcami dwukrotnie aresztowany. Pierwszy raz 16/28.1.1864 (wraz z o. Anastazym Jadachowikim) za przechowywanie broni oddziału Liniewskiego (?) i Michała Mareckiego. W dokumentach rosyjskich zapisano: „miał jeden furgon broni”; podczas rewizji w celi znaleziono pisemny dowód. Pod śledztwem i sądem był w Radzyniu Siedlcach; 24 grudnia wliczono mu czas aresztu i wypuszczono na wolność. Jako że klasztor w Gułowskiej Woli został zlikwidowany, przewieziono chwilowo o. Jajko i Jadachowskiego do klasztoru bernardynów w Czerniakowie, stamtąd w styczniu 1865 r. odtransportowano ich do klasztoru etatowego w Oborach; byli stale pod obserwacją policyjną. W Oborach o. Jajko powtórnie aresztowany (prawdopodobnie w sprawie Jadachowskiego zatrzymanego w Cytadeli) 27 września 1865 r. i uwięziony w Płocku. Skazano go na więzienie forteczne w Dęblinie, 30 maja 1866 r. car darował mu połowę kary; odesłano go wtedy do klasztoru do Obór pod nadzór policyjny. Zmarł w Oborach 1.01.1911 r. Według „Przeglądu Katolickiego” zmarł w Przasnyszu jako kapelan klasztoru sióstr felicjanek.
Wawrzyniec Jezierski – Więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Suleje, pow. łukowski, lat 40. Katolik, żonaty, ma dzieci, posiada dom i ziemię. Oskarżony o „należenie do bandy buntowników”. 24 lipca 1864 r. osadzony w więzieniu i oddany do dyspozycji sądu wojennego. 3 listopada skazany na dwa lata rot aresztanckich. Oddany naczelnikowi powiatu celem wysłania w głąb Rosji
Paweł Jóźwik – więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze Strzyżewa, pow. łukowski, 1. 27. Żonaty, ojciec dwojga dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany 27 marca 1864 r. „za ostrzeganie przebywających w karczmie buntowników przed kozakami i stanie na straży”. 5 września skazany na roty aresztanckie
Jakub Justynowicz – więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin ze Stoczka, pow. łukowski, lat 60. Żonaty, ojciec pięciorga dzieci. Aresztowany w Stoczku 13 lipca 1864 r. „oskarżony o uczestnictwo w powieszeniu syna burmistrza Witoszyńskiego”. 8 grudnia skazany na 15 lat katorgi w kopalniach, 21 grudnia odesłany do Warszawy
Wincenty Justynowicz – więzień cytadeli warszawskiej. ksiądz z Łaskarzewa, pow. łukowski, lat 37. Aresztowany w Łaskarzewie 4 lipca 1864 r. za „uczestnictwo w powieszeniu Michała syna burmistrza miasta Stoczka”. 3 grudnia skazany na osiedlenie w oddalonych miejscach Syberii. 21 grudnia 1864 r. podjęto decyzję o odesłaniu go do Warszawy.
Antoni Kalinowski – więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze wsi Łazy pow. łukowski, lat 22. Katolik, żonaty, majątku nie posiada. Aresztowany w Łazach 14 lutego 1864 r. „za należenie do bandy”. W więzieniu od 20 lutego, skazany na zesłanie w głąb Rosji. 7 marca odesłany do Warszawy
Stanisław Kąkolewski – więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze wsi Świdry, pow. łukowski, 1. 16. Katolik, kawaler. Aresztowany we wsi Świdry 10 września 1864 r. za organizowanie oddziałów powstańczej żandarmerii. W więzieniu od 9 października. 10 października oddany do dyspozycji komisji wojennej, 3 sierpnia 1865 r. do dyspozycji Audytoriatu polowego
Józef Kopeć – więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze Żdżar, pow. łukowski, lat 34. Katolik, żonaty, ojciec dwojga dzieci. Aresztowany w czasie pobytu w Siedlcach 13 lipca 1864 r. „za przechowywanie broni należącej do oddziału Brzóski”. W więzieniu od 19 czerwca, skazany na aresztanckie roty. 21 września odesłany do Warszawy
Franciszek Kozłowski – więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin ze Stoczka, pow. łukowski, lat 42. Katolik, żonaty, ojciec dwojga dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Stoczku 9 czerwca 1864 r. „Oskarżony, wespół z innymi mieszkańcami miasta o odbicie u burmistrza miasta Osiecka sześciu rekrutów”. W więzieniu od 15 czerwca 1864 r. 8 grudnia skazany na 8 lat katorgi w kopalniach syberyjskich. 21 grudnia 1864 r. odesłany do Warszawy
Adam Krasuski – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Zalesia, pow. łukowski, lat 20. Katolik, kawaler, majątku nie posiada. Aresztowany w Zalesiu 5 marca 1864 r. za „należenie do bandy Łętowskiego i Lelewela”. W więzieniu od 17 marca, skazany na roboty w Rosji. 27 kwietnia odesłany do warszawskiej Cytadeli.
Franciszek Krasuski – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Rzymek, pow. łukowski, lat 35. Katolik, żonaty, ojciec dwojga dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Rzymkach 21 października 1864 r. „za powiązania z Brzóską”. W więzieniu od 4 listopada 1864 r. 25 stycznia skazany na osiedlenie na Syberii. 1 lutego 1865 r. odesłany do Warszawy.
Kazimierz Krasuski – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Rzymki, pow. łukowski, lat 35. Katolik, żonaty, ojciec dwojga dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Rzymkach 21 października 1864 r. za „powiązania z Brzóską”. W więzieniu od 4 listopada. 25 stycznia skazany na osiedlenie na Syberii. 1 lutego odesłany do Warszawy
Stanisław Krasuski – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Zalesia, pow. łukowski. Katolik, kawaler, majątku nie ma. Aresztowany w Zalesiu 5 marca 1864 r. „za należenie do bandy Łętowskiego i uczestnictwo w powstaniu”. W więzieniu od 17 marca 1864 r. Skazany na roboty w Rosji. 27 kwietnia 1865 r. odesłany do Cytadeli
Jan Kurek – więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze wsi Klimki, pow. łukowski, lat 44. Katolik, żonaty, ma dzieci. Posiada dom i ziemię. Aresztowany w Klimkach 21 grudnia 1864 r. „za kontakty z Brzóską”. W więzieniu od 28 grudnia 1864 r. 27 stycznia 1865 r. skazany na 3 lata aresztanckich rot. 1 lutego odesłany do Warszawy.
Wojciech Lewartowski – więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin ze Stoczka, pow. łukowski, lat 42. Katolik, żonaty, ojciec trojga dzieci. Aresztowany 9 lipca 1864 r. w Stoczku „za odbicie sze­ ściu rekrutów w Osiecku i wymierzenie kary cielesnej”. 8 grudnia skazany na osiedlenie na Syberii, 21 grudnia uwolniony z więzienia, w którym przebywał od 19 lipca. 21 grudnia odesłany do Warszawy
Wojciech Miechowiecki – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Zalesia, pow. łukowski, lat 19. Katolik. Aresztowany 5 marca 1865 r. w Łukowie za „należenie do bandy Lelewela”. 9 kwietnia skazany na roboty w głębi Rosji. W więzieniu przetrzymywany od 17 marca. 27 kwietnia odesłany do Warszawy
Jan Młyńczak – więzień cytadeli warszawskiej. chłop ze wsi Soćki, pow. łukowski, lat 28. Żonaty, ojciec trojga dzieci. Aresztowany 10 listopada 1864 r. w Soćkach „za należenie do bandy Brzóski. W oddziale używał ps. «Skóra»”. W więzieniu od 12 listopada 1864 r. 15 grudnia skazany na 5 lat aresztanckich rot, 21 grudnia odesłany do Warszawy
Józef Niewęgłowski – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic ze wsi Rzymki, pow. łukowski, lat 44. Żonaty, ojciec siedmiorga dzieci. Aresztowany 27 października 1864 r. w Rzymkach, „za należenie do bandy Brzóski”. W więzieniu od 5 listopada 1864 r. 25 stycznia skazany na osiedlenie na Syberii
Stanisław Nurzyński – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Celin, pow. łukowski, lat 25. Katolik, kawaler. Aresztowany 24 lutego 1864 r. „za napady w szajce Krysińskiego i należenie do szajki Brzóski”. W więzieniu od 7 marca 1864 r. Skazany na aresztanckie roty. 4 września odesłany do Warszawy.
Aleksander Ostojski – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Leszczanki, pow. łukowski, lat 18. Kawaler. Aresztowany 12 lutego 1864 r. w Międzyrzecu „za należenie do szajki i branie udziału w napadach”. W więzieniu od 27 października 1864 r. 27 kwietnia 1865 r. odesłany do Warszawy do komisji śledczej
Konstanty Połubowski – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Kurowa, gm. Jakusze, pow. łukowski, lat 40. Żonaty, ojciec pięciorga dzieci, ma dom i ziemię. Aresztowany 13 lutego 1864 r. w Kurowie „za należenie do bandy”. W więzieniu od 29 lutego. Skazany na zesłanie w głąb Rosji. 9 marca wysłany do Warszawy.
Władysław Poniatowski – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Grochówki, pow. łukowski, lat 20. Kawaler, majątku nie posiada. Aresztowany 7 maja 1864 r. „z bronią w ręku w brzozowickim lesie. Należał do bandy, której członkowie zabili dwóch łukowskich żydów”. W wię­ zieniu od 11 lipca 1864 r.Skazany na aresztanckie roty. 21 września odesłany do Warszawy
Kazimierz Rosa – Więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin ze Stoczka, pow. łukowski, lat 24. Żonaty, ojciec jednego dziecka. Aresztowany 9 lipca 1864 r. w Stoczku. Oskarżony „o uczestnictwo w odbiciu z pomocą mieszczan Stoczka rekrutów u burmistrza Osiecka i o karanie burmistrza chłostą”. W więzieniu od 18 czerwca 1864 r. Skazany na 6 lat katorgi w fabrykach. 21 grudnia 1864 r. podjęto decyzję o odesłaniu go do Warszawy.
Józef Rybarczyk – Więzień cytadeli warszawskiej. chłop z Wólki, pow. łukowski, lat 19. Żonaty. Aresztowany 5 października 1864 r. w Garwolinie za „należenie do szajki Brzóski”. Ukrył, że był „żandarmem wieszatielem”. Z dobrej woli zeznał, że wieszał kogoś we wsi Zalesie wedle rozkazu swojego dowódcy. W więzieniu od 2 listopada 1864 r. 25 stycznia 1865 r. skazany na 8 lat katorgi w twierdzach. 1 lutego odesłany do Warszawy
Antoni Siciński – Więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin ze wsi Zgórze, lat 36. Żonaty, ojciec pięciorga dzieci. Aresztowany we wsi Zgórze 21 października 1864 r. „jako związany z bandą Brzóski”. W więzieniu od 4 listopada 1864 r. 15 grudnia skazany na 3 lata aresztanckich rot. 21 grudnia 1865 r. podjęto decyzję o wysłaniu go do Warszawy.
Wincenty Szmit – Więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin ze Stoczka, pow. łukowski, lat 67. Żonaty, ojciec dwojga dzieci. Aresztowany w Stoczku 13 lipca 1864 r. „za uczestnictwo w odbiciu, wespół z mieszczanami Stoczka 6 rekrutów w Osiecku i wymierzeniu kary chłosty burmistrzowi Osiecka”. 8 grudnia 1864 r. skazany na Syberię. 21 grudnia odesłany do Warszawy.
Józef Szwender – Więzień cytadeli warszawskiej. chłop z Wojcieszkowa, pow. łukowski, lat 29. Żonaty, ma dzieci. Aresztowany 29 lipca 1864 r. „za to, że był w szajce i za udział w zabójstwie nieznanego kozaka”. W więzieniu od 19 września. 20 lutego 1865 r. skazany na osiedlenie na Syberii. 17 lutego odesłany do Warszawy
Władysław Antoni Świerczewski vel Świerczowski – Zesłaniec na Sybir z ziemi łukowskiej na Lubelszczyźnie z parafii Trzebieszów
Marcin Wagulc – więzień cytadeli warszawskiej. chłop z Józefowa w gm. Tuchowicz, pow. łukowski. Lat 19. Katolik, kawaler. Majątku nie posiadał. Aresztowany przez por. Bogusławskiego 4 kwietnia 1864 r. „za należenie do bandy i ukrywanie różnych powstańców”. W wię­ zieniu od 6 kwietnia. 23 kwietnia skazany na roboty w głębi Rosji. 27 kwietnia odesłany do Cytadeli w Warszawie
Franciszek Walczak – więzień cytadeli warszawskiej. chłop z Krynek, pow. łukowski lat 36. Żonaty, ojciec sze­ ściorga dzieci. Aresztowany w Krynkach 31 grudnia 1864 r. „za wielokrotne przyjmowanie w swym domu Brzóski i jego partii w sile 9 ludzi”. 3 lutego 1865 r. skazany na 2 lata aresztanckich rot. 17 lutego podjęto decyzję o odesłaniu go do Warszawy
Józef Wierzejski – więzień cytadeli warszawskiej. chłop z Kurowa, pow. łukowski, lat 41. Katolik, żonaty, ma jedno dziecko. Posiada dom i ziemię. Aresztowany 19 lutego w Kurowie „za znalezienie broni”. W więzieniu od 29 lutego 1864 r. 26 lipca skazany na 2 lata aresztanckich rot. 6 sierpnia odesłany do Warszawy
Tomasz Wróblewski– Więzień cytadeli warszawskiej. mieszczanin z Serokomli, pow. łukowski, lat 24. Katolik, żonaty, ojciec dwojga dzieci. Majątku nie posiada. Aresztowany w Radzyniu 17 kwietnia 1864 r. „za należenie do bandy Krysińskiego”. W więzieniu od 8 maja. 13 lutego 1865 r. skazany na 2 lata aresztanckich rot. 17 lutego odesłany do Warszawy
Jan Wysokiński – więzień cytadeli warszawskiej. szlachcic z Jakusz, pow. łukowski, lat 34. Katolik, żonaty, posiada dom i ziemię. Aresztowany w Jakuszach 13 lutego 1864 r. „za co nie wie”. W więzieniu od 24 lutego 1864 r. Skazany na zesłanie w głąb Rosji. 9 marca odesłany do Warszawy.

W opracowaniu zawężono obszar, do terenu obecnego powiatu łukowskiego.

Spis nie jest kompletny i będzie stopniowo uzupełniany

Żródła: ASC Stanin, Tuchowicz, Stoczek, Łuków, Radoryż Kościelny,
genealogia.okiem.pl/powstanies

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.