admin
Zapomniani powstańcy – Andrzej Mućka
14 listopada 1841 w Kopinie urodził się Andrzej Mućka – syn wyrobnika Macieja Mućki i jego żony Elżbiety z Walów. Maciej Mućka, wdowiec, w chwili wstępowania w związek małżeński miał już 55 lat. Jego żona była o 31 lat młodsza.
Maciej zmarł w 1853 roku, osieracając żonę i kilkoro dzieci, w tym 12-letniego Andrzeja, który z pewnością już od najmłodszych lat, zarabiał na życie służąc u gospodarzy. W 1862, jako parobek w Ogniwie, wstąpił w związek małżeński z Agatą Folusz.
Później, prawdopodobnie wiosną 1863, Andrzej przystąpił do powstania styczniowego w partii Adama Zielińskiego – dowódcy oddziału m.in. pod Wielgoborzem, Dachnowem, Kardawem, Otwockiem, Więzowną, Radzyminem, Miłosną, Osiekiem, Garwolinem, Mysłowem, Białką, Lublinem, Rozniszewem, Brzozą, Żyrzynem, Radomiem, Siedlcami, Piasecznem, Kockiem, Nowomińskiem, Włodawą, Kuflewem. Andrzej Mućka, po powrocie do Ogniwa został pastuchem – nie nadawał się do cięższej pracy.
W 1922 roku, wraz z Franciszkiem Goławskim i Franciszkiem Gajowym stawił się u wójta gminy Stanin, w celu poświadczenia swojego udziału w powstaniu.
O dowodach osobistych – gmina Stanin 1929
W latach dwudziestych i na początku trzydziestych XX wieku nazwą „dowód osobisty” określano dokument niezbędny do podróży zagranicznych. Pełnił on właściwie rolę paszportu.
Był on wykorzystywany jako dokument meldunkowy, w którym wpisywano także pobyty czasowe w kraju (poza miejscem stałego zameldowania).
Możliwość uzyskania w Polsce dowodu osobistego jako krajowego dokumentu tożsamości wprowadzono rozporządzeniem Prezydenta RP z 16 marca 1928 roku. Wystawiany był przez urząd gminy na żądanie zainteresowanym osobom za opłatą 60 groszy i nie był obowiązkowy Dowód miał formę karty z szaroniebieskiego, sztywnego papieru złożonego na pół.
W 1929 roku dziecięciu mieszkańców gminy Stanin złożyło podania o wydanie dokumentu tożsamości. Continue reading
Salwy nad mogiłą – obchody dwudziestej rocznicy Ostatniej Bitwy Września 1939 roku
Dzień 4 października równie prawie pogodny jak wówczas, przed dwudziestu laty. Od Łukowa przez Wojcieszków zbliżamy się do Woli Gułowskiej. Już w promieniu kilometrów widać, że Wola Gułowska stała się w dniu dzisiejszym punktem centralnym dla okolicy. Drogami wśród pól ciągną szeregi furmanek wyładowanych odświętnie ubranymi rodzinami z okolicznych wsi. Ciągną również tłumy pieszych, zwłaszcza młodzieży, sznury rowerzystów. Od czasu, do czasu wznosząc tumany pyłu przebiegnie samochód osobowy z napisem „Lublin” lub „Warszawa”. Continue reading
Na pobojowisku ostatniej bitwy o Warszawę
Zbiorowa mogiła żołnierzy polskich z grupy gen. Kleeberga poległych w Woli Gułowskiej
Tak, to tutaj. Ta sama pora roku, pogoda prawie ta sama. Przed dziewiętnastu laty tak samo sady ciemniały jesienią w słońcu. Tak samo pachniało jesienną nacią i dymami, a w głębi wiejskich sadków barwiły się bękitną farbką ściany chałup. Takie same chałupy, choć nie te same, bo tamte wówczas pochłonął pożar.
Przypominają się znajome nazwy: Kock, Serokomla, Wola Gułowska, Krzywda, Leśniczówka Ofiara, Czarna, Konorzatka.
Jesteśmy na pobojowisku ostatniej bitwy kampanii wrześniowej, którą idąc na odsiecz Warszawie stoczył gen. Kleeberg. Bitwa zakończyła się dnia 5 października. Była to bitwa rozegrana przez Polaków zwycięsko. Musiała jednak zakończyć się kapitulacją wobec kompletnego wyczerpania amunicji. Continue reading
Szkoła-Pomnik w Woli Gułowskiej oddana do użytku
W dniu 2 października Szkoła Pomnik żołnierzy generała Franciszka Kleeberga, poległych w ostatniej bitwie kampanii wrześniowej, jednocześnie Szkoła Tysiąclecia, została oddana do użytku. Tak więc inicjatywa mieszkańców Woli Gułowskiej podjęta przez redakcję „Stolicy” osiągnęła swój cel.
1859- Karta dawney Polski
Okolice Łukowa na Karcie dawney Polski z 1859 roku wydanej w Paryżu
