parafia
Pątniczka z Radoryża
Feliks Boruń – XIX wieczny pielgrzym. Kalendarz dla ludu polskiego na rok zwyczajny 1863
Ludzie pielgrzymowali od stuleci, zanosząc swoje prośby i błagania do Boga, Matki Bożej i świętych, czy też pokutując za grzechy. Swoje podróże odbywali zarówno do miejsc świętych w Polsce, jak i zagranicą odwiedzając m.in Ziemię Świętą, czy Rzym.
Pielgrzymowali w grupach lub samotnie, często jedynie o chlebie i wodzie. Podróże trwały miesiącami, a pątnicy zatrzymywali się czasami na dłużej, żeby zarobić pieniądze na dalszą podróż.
Jednym z najbardziej znanych polskich pielgrzymów XIX wieku był Feliks Boruń, który odbywał pielgrzymki zarówno do Częstochowy jak i do Rzymu czy Paryża. A jego historia została opisana przez Walerego Wielogłowskiego w utworze „Podróż do Rzymu i Paryża odbyta w roku 1861 przez Feliksa Borunia, włościanina wsi Kaszowa pod Krakowem”
Najsłynniejszą pątniczką z ziemi łukowskiej była Magdalena Kotowska (właściwie Kot) z Fiukówki w parafii Radoryż Kościelny.
Mord w Wandowie
Parafia Wandów jest jedną z młodszych na terenie ziemi łukowskiej. Parafia powstała w 1925 a rok później zakupiono stary browar, gdzie urządzono prowizoryczną kaplicę. Zbierano fundusze na zakup ziemi i budowę świątyni. Inicjatywę tę wspierał wojewoda lubelski Antoni Remiszewski, ofiarowując na ten cel 10 tys zł.
Ziemia Lubelska nr 60/1928
O początkach parafii w Jedlance.
Parafia w Tuchowiczu należała do jednych z najstarszych i najrozleglejszych na ziemi łukowskiej. Swym zasięgiem obejmowała tereny graniczące z parafiami Stoczek i Łuków. Od początku jej istnienia obejmowała także tak odległe tereny jak Radoryż. Z biegiem czasu wyodrębniały się z niej inne parafie znacząco zmniejszając jej obszar.
Na początku XX wieku podczas wizyt duszpasterskich zauważono niekorzystne położenie kościoła względem wsi należących do parafii – większość wsi leżała w jednej linii, w kierunku Stoczka i sprawiało to, że parafianie musieli przybywać na nabożeństwa nawet po 10-14 wiorst (1 wiorsta 1066 metrów) w jedną stronę. Postanowiono wydzielić kolejną parafię. Wybór padł na Jedlankę – położoną mniej więcej w połowie drogi między Stoczkiem a Tuchowiczem.
Parafię erygowano w maju 1928 roku. Staraniem parafian, na gruncie podarowanym przez Teofila Piotrowskiego właściciela majątku Kokoszka. Także inni mieszkańcy Jedlanki nie szczędzili swojej ziemi, żeby wspomóc budowę niezbędnych budynków dla plebana. Do nowej parafii należały Jedlanka, Chrusty, Aleksandrówka, Lipniak, Piaski i Szyszki.
Polegli w bitwie pod Zastawiem – 2.12.1863
Bitwa pod Zastawiem 2 grudnia 1863 była jedną z najkrwawszych potyczek na ziemi łukowskiej. Według różnych źródeł zginęło w niej, lub zostało rannych, ok 200 Polaków i około 100 kozaków. Bitwa rozciągnęła się na przestrzeni kilkunastu kilometrów, a poległych i rannych zbierała z pól okoliczna ludność. Część tych, którzy zginęli została pochowana na cmentarzach w Tuchowiczu i Staninie, inni zostali pochowani na miejscu bitwy. Niestety o miejscu pochówku na tym pierwszym cmentarzu prawdopodobnie nikt już nie pamięta. Mogiła na nekropolii w Staninie znajduje się przy głównej alei.
Julian Kryński – tuchowicki proboszcz
Ksiądz Julian Kryński urodził się w 1823 roku. Był synem Jana i Wiktorii z Arciszewskich.Ukończył seminarium w Janowie Podlaskim.
W okresie popowstaniowym był proboszczem w Komarówce. Zasłynął wtedy przygarnianiem prześladowanych unitów. Grekokatolickie władze duchowne donosiły o
„szkodliwym wpływie na sprawy prawosławia proboszczów z powiatu radzyńskiego: z Komarówki księdza Juljana Kryńskiego i z Wohynia księdza Stanisława Nosińskiego, którzy wprawdzie potajemnie ale gorliwie starają się wpływać na przyłączonych do prawosławia byłych greko unitów aby zachwiać ich nowe przekonania i pociągać do praktyk religijnych w kościołach wzmiankowanych parafii”
Tajemnice cmentarzy – Adamów
Cmentarz w Adamowie ma kształt zbliżony do prostokąta, który krótszym bokiem przylega do ulicy Cmentarnej. Pochówki na tym cmentarzu pdbywają się od około połowy XIX wieku. Przy tej samej ulicy, w kierunku centrum Adamowa znajdują się pozostałości starego cmentarza parafialnego. Dziś jest to mały zadrzewiony teren otoczony płotem, na którego terenie widac pozostałość grobu, krzyż i figurkę Matki Boskiej.
Teren nowszego cmentarza jest przedzielony na pół przez wiodącą przez niego ścieżkę. Mniej więcej w 2/3 jej długości znajduje się kaplica cmentarna (1). Na jej ścianie znajduje się tablica pamiątkowa księdza kanonika Konstantego Pabisiewicza, miejscowego proboszcza zamorodowanego w Auschwitz 31.3.1941