Jarczew
Rody ziemi łukowskiej – Jarczewscy
Herb Nałęcz
W polu czerwonym pomłość lub nałęczka (Pomłość występowała w średniowiecznych przedstawieniach herbu) srebrna.
W klejnocie, pomiędzy rogami jelenia – panna w sukni czerwonej, z włosami rozpuszczonymi, złotymi, spowitymi nałęczką srebrną. Dziewczyna trzyma się oburącz rogów.
Labry zdobiące herb są czerwone podbite srebrem.
Wizerunek taki ukształtował się najwcześniej w XVII wieku, wcześniej godło i klejnot podlegały kilku przemianom. Więcej informacji w sekcji poniżej.
Jarczew – dwór
Jarczew był siedzibą ziemiańskich rodzin. Władali nim Jarczewscy, Trojanowscy, Dąbrowscy, a od drugiej połowy XVIII wieku aż do ostatniej wojny Podoscy. Pałac, który można oglądać do dzisiaj wybudowany został przez Podoskich. Czasy świetności dwór przeżywał w okresie międzywojennym. Stało się tak za sprawą małżeństwa Jerzego Podolskiego ze szwagierką premiera Ignacego Mościckiego. Małżeństwo to nie tylko podreperowało kondycje finansową właściciela, ale uczyniło też z jego majątku centrum życia towarzyskiego. Bywali tu ministrowie, szefowie rządu, no i oczywiście prezydent. Rozrywką dystyngowanych gości, którzy odwiedzali Jarczew, była jazda konna, polowania, zawody strzeleckie, pływanie łódkami postawie oraz biesiady na wyspie okazałego stawu. Walory Jarczewskiego Dworu w swoisty sposób „docenili” niemieccy okupanci w czasie ostatniej wojny, gdy we dworze urządzili ośrodek rehabilitacyjny dla rannych żołnierzy.