Jarczew
Wykaz zmarłych żołnierzy w wojsku Cessarsko-Rossyjskiem z powiatu łukowskiego
Wykaz zmarłych żołnierzy w wojsku Cessarsko-Rossyjskiem rodem z guber. Lubelskiej pochodzących.
| Nazwisko i imię | Imię ojca | Miejscowość | Funkcja | Data zgonu |
| Karwowski Wawrzyniec | Marcin | gm. Celiny | majtek 33 ekwipażu Czarnomorskiej floty | 24.04.1855 |
| Mazwo Andrzej | Józef | gm. Domaniny | 29.04.1860 | |
| Manszyński Mikołaj | gm. Stężyca | kanonier tyfliskiej fortecznej artylerii | 13.09.1860 | |
| Niezgoda Roman | Urban | gm. Gończyce | żołnierz jeleckiego pułku piechoty | 23.06.1860 |
| Siennicki Jan | Szymon | gm. Celiny | żołnierz kaukazkiego linjowego Nr 34 bataljonu | 1.11.1860 |
| Materski Ignacy | Maciej | gm. Kłoczew | żołnierz riazańskiego pułku piechoty | 1.12.1860 |
| Paniak (Pieniak)Karol | Jan | gm. Burzec | kanonier derbentskiej fortecznej artyleryi | 06.02.1861 |
| Kot Roch | Grzegorz | gm. Prawda | żołnierz kuryńskiego pułku piechoty | 17.02.1861 |
| Bochański Jan | Kacper | gm. Jarczew | żołnierz krymskiego pułku piechoty | 19.05.1860 |
| Mielcuch Adam | Walenty | gm. Osieck | 15.07.1861 | |
| Kasperski Grzegorz | Łukasz | gm. Jagodne Szydłowskiego | 06.08.1847 | |
| Jurzysta Wojciech | Andrzej | gm. Trojanów | 08.08.1861 |
Źródło
Dziennik Urzędowy Guberni Lubelskiey nr 27/1862
* Powiat łukowski w latach obejmujących wykaz zajmował inny teren niż obecnie, stąd też znajdują się tu miejscowości należące obecnie także do powiatów sąsiednich.
Rody ziemi łukowskiej – Jarczewscy
Herb Nałęcz
W polu czerwonym pomłość lub nałęczka (Pomłość występowała w średniowiecznych przedstawieniach herbu) srebrna.
W klejnocie, pomiędzy rogami jelenia – panna w sukni czerwonej, z włosami rozpuszczonymi, złotymi, spowitymi nałęczką srebrną. Dziewczyna trzyma się oburącz rogów.
Labry zdobiące herb są czerwone podbite srebrem.
Wizerunek taki ukształtował się najwcześniej w XVII wieku, wcześniej godło i klejnot podlegały kilku przemianom. Więcej informacji w sekcji poniżej.
Jarczew – dwór
Jarczew był siedzibą ziemiańskich rodzin. Władali nim Jarczewscy, Trojanowscy, Dąbrowscy, a od drugiej połowy XVIII wieku aż do ostatniej wojny Podoscy. Pałac, który można oglądać do dzisiaj wybudowany został przez Podoskich. Czasy świetności dwór przeżywał w okresie międzywojennym. Stało się tak za sprawą małżeństwa Jerzego Podolskiego ze szwagierką premiera Ignacego Mościckiego. Małżeństwo to nie tylko podreperowało kondycje finansową właściciela, ale uczyniło też z jego majątku centrum życia towarzyskiego. Bywali tu ministrowie, szefowie rządu, no i oczywiście prezydent. Rozrywką dystyngowanych gości, którzy odwiedzali Jarczew, była jazda konna, polowania, zawody strzeleckie, pływanie łódkami postawie oraz biesiady na wyspie okazałego stawu. Walory Jarczewskiego Dworu w swoisty sposób „docenili” niemieccy okupanci w czasie ostatniej wojny, gdy we dworze urządzili ośrodek rehabilitacyjny dla rannych żołnierzy.