Walczyli w powstaniu styczniowym na ziemi łukowskiej

W 1916 wydano dwie publikacje – „Krew za Ojczyznę: kalendarz pamiątkowy bogato ilustrowany na rok zwyczajny 1917” i „Ciernistym szlakiem: Kościuszko rok 1831 – rok 1863”. Obie prezentowały sylwetki żyjących powstańców styczniowych. Byli wśród nich też ci, którzy walczyli na terenie powiatu łukowskiego.

– Aleksander (Leszek) Jeżewski – obywa­tel ziemski, kapitan I kompani strzelców, początkowo walczył w oddziale Langiewicza, brał udział w walkach pod Chroborzem, Mie­chowem, Małogoszczem i Suchedniowem. Po wyjściu Langiewi­cza za granicę, prze­szedł do oddziału Jan­kowskiego, brał udział w walkach pod Chrośliną, Żyrzynem i Za­stawiem, gdzie był ciężko ranny. Po wy­leczeniu się, osiadł na wsi, po czym mieszkał w Warszawie, gdzie zmarł w 1915 roku.

– Stanisław Wołowski Porucznik I-go plutonu kawalerii, walczył w oddziale Jan­kowskiego od kwietnia do grudnia 1863 r. brał udziały w kilkunastu bitwach, między innymi pod Żyrzynem, Zastawiem i Kockiem, gdzie poległ, zarąbany przez kozaków w d. 25 grudnia 1863 r.

Józef Domański. Student Warszawskiej Szkoły Głównej, walczył w oddziale Jankowskiego od pierwszych dni powstania do stycznia 1864 r. i jako rotmistrz kawalerii, brał udział we wszystkich sto­czonych przez Jankowskiego bitwach, między inne- mi pod Jedlnią, Grabowcem, Rozniszewem, pod Ro­manowem , Żyrzynem i Kockiem

Antoni Migdalski. Student Liceum lubelskiego,- porucznik kawalerii – po­czątkowo wszedł do oddziału Frankow­skiego, następnie walczył pod Turkiettym i Kononowiczem, po rozbiciu którego i rozstrzelaniu, przeszedł do oddziąłu Jankowskiego, gdzie brał udział w kilkunastu bitwach, między i innymi pod Żyrzynem, Zastawiem i Kockiem.Następnie, już po śmierci Jankowskie­go, samodzielnie ucierał się z oddziała­mi kozaków i piechoty do końca po­wstania t. j do Maja 1866 r. i wyszedł szczęśliwie z tych opresji.
Autor pamiętników z czasów powstania.

Franciszek Trzankowski. Mając lat 20, należał do manifestacji, za co był kilkakrotnie aresztowany. Brał udział w nabożeństwie w kościele Ś-go Jana, skąd zabrany, odsiedział 3 tygodnie w Cytadeli.
Po uwolnieniu — za zbieranie różnych proklamacji i odezw, zadenuncjowany przez kogoś ze znajomych, został znowu aresztowany i osadzony w X-ym pawilonie. Skazany po przeprowadzeniu śledztwa do Orenburskich batalionów, dzięki manifestowi wraz ze 150 przestępcami politycznymi odzyskał po 4 tygodniach wolność i wrócił do Warszawy.Tu zaciągnął się niezwłocznie do żandarmerii polowej, w następstwie czego zmuszony był wkrótce w przebraniu kobiecym umknąć na Pragę w towarzystwie 2-ch pań, a stad w żandarmerii polowej, służył w ubraniu chłopskim przedostał się za Petersburską rogatkę. Tam czekali nań wtajemniczeni przewodnicy, którzy go odstawili do lasów Nieporęckich, gdzie złączył się z oddziałem Jankowskiego. Oddział Jankowskiego wkrótce został rozbiły pod Zastawiem, Trzankowski wraz z 2 kolegami ukrył się wę wsi Małe Dęby,
gdzie przebył 2 tygodnie. W niedzielę chłopi wrócili z kościoła, oznajmiając że nakazano im obwieścić, iż wyszedł ukaz mocą którego każdy powstaniec, który w przeciągu miesiąca podda się z własnej woli będzie ułaskawiony.
Trzankowski z towarzyszami poddał się najbliższym władzom i po złożeniu przysięgi carowi odstawiony został do Warszawy i oddany pod dozór policyjny.